Toen ik nog in het vorige huis woonde, zag ik met enige regelmaat een kat rondstruinen in de gemeenschappelijke tuin of in de tuin van de overburen te kakken. Voor intimi, het gaat hier om Puk, de zwart/wit gevlekte kat van de onderburen. Nu heb ik zelf niets met katten, maar de DJ had na verloop van tijd een goede band met Puk opgebouwd. Als Puk aan het blèren was voor de deur omdat hij naar binnen wilde, sprintte de DJ al naar beneden om Puk binnen te laten en hem stiekem te aaien. En de liefde was wederzijds want als de DJ met de auto al de straat in kwam rijden, kwam Puk aangedrenteld om even lekker geaaid en gekroeld te worden door de DJ. De DJ vond dat ook heel fijn want Puk was heel zacht en fluffy. Het afscheid viel dan ook zwaar voor de DJ en Puk toen wij gingen verhuizen. De DJ mist Puk nog elke dag en we vermoeden dat Puk stiekem soms voor de deur staat. Deze verdenking is overigens ontstaan doordat onze digitale bel met camera steeds bewegingen registreert maar wij niet zien wie er voor de deur staat. Het moet dan wel om Puk gaan. Om het leed wat te verzachten stelde ik voor om misschien een konijntje in huis te nemen. Dit stuitte echter op wat verweer van de DJ. Waarom het niet handig is voor ons om een konijn in huis te nemen? Iets met ervaring, allergieën, een koningspython en een tuigje dat niet past. Wacht, ik leg het uit.
In maart 2012 had ik eens eerder het idee om een konijntje te kopen. Wel een heel kleintje, want die kan je dan makkelijk knuffelen en overal naartoe dragen. Ik had de nodige voorbereidingen getroffen en had bij de dierenwinkel een tuigje gekocht. Nu zul je denken, een tuigje? Dat is toch voor honden? Nee, anno 2012 bestonden er ook tuigjes voor konijnen. De eigenaar gaf wel aan dat je niet moest verwachten dat het konijn net als een hond aan de voet staat, maar het is wel makkelijk om met het konijn buiten te spelen zonder dat het er vandoor zou gaan. Puik plan dus ik met dat tuigje naar huis.
Die middag was het zo ver dat ik eindelijk het konijntje op kon halen. Deze had ik trouwens via Marktplaats gevonden. Het achterliggende idee was dat een konijn daar toch al niet meer welkom was, dus dat het bij mij altijd mee zou vallen. Bij het ophalen bleek het konijntje een konijn te zijn en twijfelde ik nog even over de perceptie van de advertentie. Het konijn keek echter zo zielig dat ik het wel mee MOEST nemen. Ik betaalde netjes vijftien euro en nam de kooi mee in de auto. Probleem één, neem nooit een konijn mee in je auto zonder er een kleedje over te leggen. Het resultaat was namelijk een wild konijn en een hele auto vol zaagsel. Thuis aangekomen zette ik het konijn even op het balkon neer. Na een tijdje bedacht ik dat het misschien toch niet heel handig was. Het konijn is namelijk een binnenkonijn en die horen dus binnen te staan. Buiten kreeg hij het waarschijnlijk koud. Dus konijn met bak en al naar binnen. Een naam had ik trouwens al bedacht. Aangezien het konijn zo aan het stampen was door de auto leek mij Dino wel een toepasselijke naam.
Met een gemengd gevoel liet ik Dino de eerste keer alleen toen ik naar de supermarkt moest. Toen ik terugkwam zag ik dat, je raadt het al, de hele woonkamer onder zaagsel zat. Dino had zich in dat half uurtje dat ik weg was weer uitgeleefd. Goed, dit hoort misschien bij het wennen aan elkaar. Ik besloot toch voor de zekerheid Dino maar in de gang neer te zetten.
Om een lang verhaal wat in te korten; Het weekend ging voorbij waarin ik ongeveer drie keer door het huis aan het rennen was omdat ik Dino had laten ontsnappen, ik nieste mezelf helemaal gek omdat ik kennelijk toch nog steeds allergisch was voor konijnen en door het weekend heen zag ik dat Dino allemaal rare bewegingen aan het maken was waardoor ik dacht dat hij ziek was. Daarnaast zag het er niet naar uit dat Dino nog maar enigszins tam te maken was, laat staan te aaien waarbij hij bleef zitten. Het tuigje was ook geen optie want Dino was te dik om het tuigje om te doen. Al met al had dit alles mij doen besluiten om Dino weer te verkopen. Tijdens het maken van de foto’s voor Marktplaats trok Dino een hartverscheurend snoetje (zie foto) waardoor mijn hart bijna brak, maar het was het beste voor iedereen dat hij naar een liefhebbende eigenaar ging die niet allergisch voor hem was.
Toen de koper Dino op kwam halen, vroeg hij nog of het konijn een mannetje of een vrouwtje was. Ik had Dino nooit op de kop gehouden dus ik had eigenlijk geen idee. Toen ik vroeg of de nieuwe eigenaar al een naam had bedacht voor hem, vertelde hij dat het konijn werd gebruikt om te fokken en dat ze daar niet aan namen deden. Ik keek hem vol ongeloof aan en zei met een piepstemmetje; Maar hij heet Dino… De man betaalde en Dino verliet mijn huis. Volgens mij was dat de eerste keer dat mijn hart echt brak. Een fokkerij, wat had ik gedaan?
Die middag vroeg mijn huisgenoot, die terugkwam van een week vakantie, wat er met het konijn was gebeurd. Ik deed mijn verhaal en vertelde ook dat hij rare sprongetjes aan het maken was en dat hij ook steeds aan het planken was in zijn kooi, waardoor ik dacht dat hij ziek was. Mijn huisgenoot begon te lachen en vertelde dat konijnen dan niet ziek waren maar juist blij waren omdat ze zo laten zien dat ze het naar hun zin hadden. En opnieuw brak mijn hart. Dino vond het juist leuk bij mij! Verdrietig bracht ik het tuigje terug naar de dierenwinkel en besloot om nooit meer een dier in huis te nemen, zonder mij eerst vooraf erin te verdiepen.
Ik vertelde de DJ bovenstaande en hij begon te lachen. Of ik niet ook een krabpaal voor Dino wilde kopen, zei hij met een knipoog. Dat had ik serieus ook een goed idee gevonden waardoor de DJ nog harder lachte. Misschien kan een konijntje toch in het nieuwe huis wonen? Nee, dat was geen optie. Door de allergieën zou hij buiten moeten blijven. Dan moet dat op gras. Nu hebben wij kunstgras dus dat gaat niet werken, want dan gaat hij grazen en eet hij zich dood. Een konijn in huis was sowieso geen optie, zei de DJ, aangezien zijn huisdier, Jake de Snake, binnenkort ook zijn thuis bij ons zal krijgen. Slangen eten kennelijk kleine konijntjes. De enige optie dat Jake het konijn niet zou opeten is wanneer het konijn aan een tuigje zou zitten. Ik zie opties….