Vanmiddag ben ik enkele uren bezig geweest mijn activiteiten van afgelopen week te evalueren. Dat klinkt misschien gek, maar ik ben voorstander van de theorie dat je na het hollen even stil moet staan. Het gezegde ‘hardlopers zijn doodlopers’ komt ergens vandaan en ook de praktijk wijst uit dat, wanneer je alleen maar doordraaft, er vroeg of laat een moment van instorten komt. Persoonlijk ondervang ik dat stilstaan door minimaal één keer in de week een avond in mijn agenda te plannen waarbij ik helemaal niets doe. Me-time of privéavond noem ik het. Een heerlijk moment om weer even stil te staan met wat ik heb gedaan, wat ik aan het doen ben en wat ik nog wil bereiken. Als ik terugdenk aan afgelopen week, is mij één ding vooral opgevallen, namelijk dat sommige mensen heel druk kunnen zijn met het leven van andere mensen en weigeren naar hun eigen aandeel te kijken. Van die mensen die anderen in de gaten houden, achter hun rug om praten en een negatieve sfeer creëren, enkel om er zelf beter van te worden. Ze zijn er in alle vormen en maten. Denk bijvoorbeeld aan mensen die werken voor riooljournalistiek zoals de Privé of de Story, of nog erger, de mensen die deze roddelbladen lezen en intens kunnen genieten van het leed van een ander. Een ander voorbeeld is die collega die steeds achter jouw rug om praat over jouw aanwezigheid of jouw functioneren in de hoop daar zelf beter van te worden. Wat drijft dit type mens en hoe kun je er het beste mee omgaan of juist uit de buurt van blijven?
Je kent er vast wel één of twee. Als het er meer zijn zou ik overigens adviseren wat selectiever te zijn met de mensen met wie je om gaat. Het type waar ik over spreekt, kost namelijk vrij veel negatieve energie en geeft je er helemaal niets voor terug, behalve teleurstelling en vermoeidheid. Gaat het om iemand uit je vriendenkring dan zou ik eenzijdig per direct de vriendschap opzeggen, zeker als waarschuwen niet heeft geholpen. Een ander niet te missen voorbeeld is een irritante schoonmoeder. Daar zou ik gewoon niet meer op bezoek komen. Betreft het een collega, dan zit je met de gebakken peren. Een andere baan nemen is een optie, maar je wilt je toch niet weg laten jagen door een nobody? Want dat is in feite wat er aan de hand is met dit type mens. Zij die dit soort gedrag vertonen zijn zij die eenzame, saaie levens leiden, en de leegte in hun leven dan maar trachten op te vullen door hun meningen en oordelen aan andere op te dringen. Met een beetje pech heb je iemand getroffen die daarnaast ook nog houdt van drama en vuurtjes stoken, met alle gevolgen van dien. Maakt het de omstandigheden dat mensen zich zo gaan gedragen of is er een ander motief waardoor mensen zich als een steenpuist gaan gedragen?
Aan het geloof kan het niet liggen. Zowel de Islam als ook het Christendom wijzen deze manier van bemoeien en oordelen af. De Profeet zegt, aldus vermoedelijk een vertaling van de Koran: ‘Het behoort tot de goede manieren van de islam dat we vermijden ons te bemoeien met zaken die ons niet aanbelangen’ (At-Tirmidhi). Ik was niet van plan mij nu acuut te bekeren maar wat die Profeet zegt is zo gek nog niet. Uiteraard moet ik als zorgvuldig onderzoeker ook de Bijbel hierop naslaan, en inderdaad, ook Jezus doet een duit in het zakje als het gaat om oordelen over anderen. In Matthëus 7:3-5 staat in eigen bewoording; ‘Hij herinnert ons in de Bijbel eraan dat we vaak over anderen oordelen waardoor we beletten onszelf te controleren. Dit is verkeerd. Het is in Gods ogen in feite verkeerd, hinderlijk en hypocriet. Voordat we beginnen met het verwijderen van iemand anders zaagsel, kunnen we beter onze eigen verblindende plank weghalen.’[1] Deze wijze woorden heeft Jezus vast van zijn vader geleerd, die was immers timmerman.
Tijdens het strandduinen op het wereldwijde web kom ik er helaas niet achter wat nu de oorzaak is waarom mensen zich überhaupt met dit soort taferelen bezig houden. Wel lees ik op verschillende websites tips met wat te doen als je met een dergelijk iemand te maken hebt. Het is dus kennelijk een heersend probleem, al weet niemand concreet iets te adviseren wat direct helpt zonder van baan te veranderen of nog een keer te schieten als je schoonmoeder hinkend door de tuin scharrelt. Ik hou het dus voorlopig maar bij mijn eigen advies;
a) Probeer de steenpuist te herkennen;
b) Wees waakzaam wanneer hij/zij in de buurt is, en;
c) Verzamel chantagemateriaal over deze persoon voor het geval dit ooit nodig mocht zijn.
d) Let op! Verlaag je niet naar het niveau van de steenpuist door over hem/haar kleinerend te praten. Je omgeving zal dit opmerken waardoor het mogelijk toch slecht met je afloopt.
Een andere tip is om te accepteren dat dit soort mensen er zijn. Mijn conclusie; Het beste is om bezig te zijn met jouw eigen taken en te blijven werken aan je eigen problemen en zwakke punten, zonden en tegenstellingen, voordat je begint te proberen iemand anders te ‘herstellen’.
[1] Dit is uiteraard niet zoals het in een oud boek als de Bijbel staat vermeld. Wat dacht je van; “En wat ziet gij den splinter, die in het oog uws broeders is, maar den balk, die in uw oog is, merkt gij niet? Of, hoe zult gij tot uw broeder zeggen: Laat toe, dat ik den splinter uit uw oog uitdoe; en zie, er is een balk in uw oog? Gij geveinsde! werp eerst den balk uit uw oog, en dan zult gij bezien, om den splinter uit uws broeders oog uit te doen.” Matthëus 7:3-5