Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Dit heeft meerdere redenen, waaronder de drukte op het werk en het klussen in de tuin. Jaja, ik ben aan het klussen. Voor degene die mij kennen en weten dat er een addertje onder het gras zit, het klussen bestaat met name uit het slopen van stenen muren. Zelfs ik met mijn twee linkerhanden zou dit nog moeten kunnen. Toch werd ik wel weer gelijk met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik erg blij moet zijn met een stel goedwerkende hersens, want klussen is niet aan mij besteed. Binnen vijf minuten had ik mijn handen kapot, binnen een uur viel er een zwaar stuk steen op mijn voet waardoor mijn voet is gekneusd door mijn eigen toedoen en uiteindelijk heb ik ook nog eens heel hard mijn hoofd gestoten waardoor ik inmiddels al twee dagen met een bult op mijn hoofd rondloop. Klussen is afzien. Respect voor de mensen die dit elke dag doen. Ik had het na één dag al weer helemaal gehad.
Maandag mocht ik gelukkig weer mijn normale werkzaamheden hervatten. Helaas wel thuis, want zoals bekend, heerst er een zeker virus over deze aardbol, waarvan ik de naam niet meer uit kan spreken, die het ons de dagelijkse gang van zaken wat bemoeilijkt. In eerste instantie probeerde ik er het positieve van in te zien. Want in hoeverre zou ik ‘last’ krijgen van deze beperkingen? Oké, het sporten bij de sportschool wordt even on hold gezet. Dat is vervelend, maar gelukkig schijnt sinds maanden weer de zon en kan ik mij ook buiten vermaken. Tennissen wordt wat lastig want de parken zijn gesloten. Nu kan ik als ali illegali toch naar het tennispark sneaken, maar de kans dat ik gepakt word is aanzienlijk en een boete wil ik op dit moment ook niet riskeren. Dan maar kijken of het lukt om te tennissen in de tuin. Gisteren een poging gedaan met als resultaat dat ik de buurman lief moest aankijken met de vraag of ik mijn bal terug mocht krijgen. Die had ik niet per ongeluk zacht over de muur getikt maar ongeveer gelanceerd over de scheidingsmuur van de buren. Krijg je met twee linkerhanden. Niet heel handig, zeker niet als je maar één bal hebt. Het badmintonnen tegen met de DJ was in zekere zin best grappig, al is het toch afzien met veel wind, een plastic shuttle en rackets die ongeveer in staat van ontbinding zijn. Enfin, wel weer een kwartier vermaak gehad.
Wandelen met vriendinnen is ook geen optie meer aangezien veel mensen in mijn omgeving mogelijk besmet zijn en ik onder de risicogroep val. Na een paar keer alleen wandelen en praten in het luchtledige is dat eigenlijk ook wel weer klaar. Mijn mail lezen tijdens het wandelen is overigens ook niet heel handig want voor je het weet loop je alsnog tegen iemand op waardoor de kans op besmetting aanzienlijk wordt vergroot. Tegen iemand opbotsen is sowieso niet handig nu wel 1,5 meter van elkaar af moeten blijven houden. Wel heb ik nog een poging gedaan om het journaal te luisteren tijdens het wandelen maar mijn telefoon is het daar niet altijd mee eens en houdt er dan opeens mee op. Ook is het niet goed voor mijn gemoedstoestand. Het doet mij denken aan één van mijn eerdere blogs. Het journaal brengt vooral slecht en somber nieuws, dus daar ben ik nu ook maar mee gestopt.
De reden dat ik niet op een boete zit te wachten heeft trouwens niets te maken met geld dat ik wil sparen om boodschappen te doen. Ik KAN niet eens boodschappen doen. Let wel, dan heb ik het over online boodschappen bestellen en laten bezorgen. Sinds enige tijd hebben wij namelijk de PICNIC en de AH-bezorgdienst ontdekt. Nu zou het juist in deze barre tijden handig zijn om de spullen te laten bezorgen zodat je niet de deur uit hoeft. Denk je werkelijk dat dit nog mogelijk is? Volgens mij heeft heel Nederland bedacht dat dit wel eens handig zou zijn, waardoor het voor mij op dit moment onmogelijk is om nog boodschappen te laten bezorgen. Tot diep in april ben ik genoodzaakt de Jumbo te betreden samen met andere lotgenoten. Ik heb er maar één woord voor; Afzien. Zeker nu langzaamaan de voorraad wc-papier op dreigt te raken. Nee, ik hoorde niet bij die groep mensen die ging hamsteren. Mijn boodschapvermogen reikt meestal niet verder dan een paar dagen, laat staan tot het hamsteren van wc-papier voor maanden.
Inmiddels is gisteravond bekend geworden dat er nog striktere maatregelen worden gehanteerd om het virus te bestrijden. Ik begrijp dat het nodig is om Nederland zo snel mogelijk uit deze ellende te halen. Mensen worden er immers niet vrolijker op en ook de eenzaamheid onder de Nederlandse bevolking lijkt aanzienlijk toe te nemen. Hopelijk gaan de maatregelen helpen en kunnen we toch deze zomer alsnog elkaar een flinke knuffel geven. Mijn grootste nachtmerrie dat de Gamma dicht zou moeten kwam gelukkig niet uit. Het klussen kan nog doorgaan. Aankomend weekend mag ik weer mijn oude kloffie aantrekken en met een sloophamer tekeergaan. Nu hoor ik je denken, heb je dan wel genoeg eten in huis om te overleven? Jazeker! Om niet geheel het groepsgevoel te ontlopen zijn de DJ en ik gister toch op hamstertour gegaan langs alle Aldi’s. Niet om boodschappen in te slaan maar om overal de proteinerepen mee te nemen. De sportschool mag dan wel dicht zijn, maar met eigen fitnessapparaten gaat het sporten gewoon door! Als de maatregelen straks zijn opgeheven en het tennisseizoen alsnog van start gaat, ben ik er in ieder geval klaar voor. Oh, straks wel weer even naar de buurman om mijn bal weer terug te vragen….