Inmiddels zijn de eerste versoepelingen door de regering afgelopen dinsdag uitgesproken. Basisscholen beginnen vanaf vandaag weer en vanaf 1 juni staan de volgende versoepelingen op ons te wachten, namelijk de opening van terrassen, de middelbare scholen en restaurants, cafés en bioscopen. Om dit goede nieuws te vieren ben ik de volgende dag een ijsje gaan halen bij de lokale cafetaria. Hier had ik al de hele week zin in. Eerder ging trouwens ook niet aangezien ik er dinsdag rond half 8 achter kwam dat het die avond dodenherdenking was en alle cafetaria’s dicht waren. Uiteraard was ik iets over 8 wel twee minuten stil. Waarom iets over 8? De reden dat ik te laat was lag in het gegeven dat de NPO-livestream op mijn telefoon een vertraging van ruim een minuut heeft waardoor ik, net als met oud en nieuw, iets te laat was. Het gaat gelukkig om de achterliggende gedachte dat mensen stilstaan bij wat er tijdens de oorlogen is gebeurd en dat heb ik uiteraard wel gedaan.
Bij de cafetaria aangekomen trof ik een uiterst sceptische eigenaresse aan. ‘Jaja, 1 juni, ik dacht het niet! Er komt nog eerst een tweede golf, let maar op! Mensen houden zich toch niet aan de regels!’. Oké, niet iedereen hangt dus gelijk de vlag uit bij het horen van de versoepelingen. Op zich ook wel voor te stellen. De premier heeft niet voor niets enkele malen benadrukt dat deze versoepeling enkel doorgang kan hebben mits de besmettingen niet ineens de pan uit rijzen en iedereen zich aan de regels blijft houden. Dat laatste is gelijk een dingetje. Mensen die zich aan de regels moeten houden. Ik herinner mij de vorige persconferentie nog waarbij NOS-verslaggever Albert Bos als eerste de microfoon kreeg; ‘Meneer Rutte, al weken zegt u dat Nederland zich voorbeeldig gedraagt en wat krijgen mensen ervoor terug? Nog eens drie weken verlenging. Hoe rijmt u dat met elkaar?’[1] Zeldzaam domme vraag natuurlijk, maar wellicht ook een weerspiegeling van een groot aantal mensen die zo denkt. Is het dan toch de voor-wat-hoort-wat-cultuur, denken mensen echt zo kortzichtig of spelen er andere zaken?
Ik begrijp wel dat het lastig is wanneer je al die weken thuis zit en je in je omgeving geen zieke mensen kent, het moeilijk is om je een voorstelling te maken van de situatie. Het is niet zo dat mensen als zombies door de straat lopen met etterende wonden, groene dampen en af en toe een arm of been verliezen. Het virus lijkt eerder op een zenuwgas. Je ziet het niet, je ruikt het niet en je merkt het pas wanneer je het hebt. En dan is het te laat. Mensen moeten het enkel doen met de beelden van tv en de berichten op social media. Niet iedereen vindt dat hard bewijs. Sterker nog, sommige mensen denken zelfs dat het hele virus niet bestaat maar dat 5G de boosdoener is. Misschien moeten we voor hen toch een rondleiding langs de IC-afdelingen regelen.
Wanneer in Nederland bekend werd dat de cijfers van het aantal (gemelde) besmettingen minder snel steeg en ook het aantal doden daalden, bedachten Nederlanders op eigen initiatief massaal dat het wel weer een goed idee was om de weg op te gaan. De boodschap van het zo veel mogelijk thuisblijven vervaagde geleidelijk aan naarmate de cijfers daalden. Zou dit zijn onder het mom; er zijn meer IC-bedden dus als me nu wat overkomt is er in ieder geval plek? Want ondertussen is het virus nog net zo besmettelijk en dodelijk als in het begin. Er is nog geen medicijn om de klachten te verminderen en er is geen vaccin om besmetting te voorkomen. Ook de informatie over het virus wisselt per dag. Eerder zou het dagen in de lucht en op materiaal kunnen overleven, nu kunnen we met een gerust hart toch het verkeerslichtknopje indrukken maar wellicht is dat morgen toch weer anders. Een mondkapje zou geen soelaas bieden maar het wordt vanaf 1 juni toch verplicht in het openbaar vervoer. Overigens zag ik het zelf al wel helemaal voor me dat mensen op het terras zaten met een mondkapje met een rietje erdoorheen. Gat in de markt zou dat zijn, eh mondkapje haha. Of iedereen met een niqab en dan sneaky het drankje onder de sluier heen wegslurpen. Nee, zonder gein. Er is in de praktijk nog niets veranderd. En toch gaan mensen steeds meer de straat op. Is dit dan een afweging van verschillende belangen?
Zelf ben ik afgelopen week ook een dag naar kantoor geweest. Lekker alleen zijn en mijzelf vermaken is nooit een probleem geweest, maar ook ik ben na 8 weken gezwicht en wilde niets liever dan mijn collega’s weer zien. Ook al ben ik op een kantoordag minder productief dan thuis, de achterstanden zijn inmiddels dan ook grotendeels weggewerkt, ik miste de aanspraak, de verbinding met het bedrijf en het welzijn van mijn collega’s. Ik werk voor een fijne organisatie met grotendeels warme, zorgzame en prettige mensen en door het thuiswerken ga je dat toch missen. Dus ja, ook ik heb zelf besloten dat er voor mij een versoepeling inzit. Het belang van veilig thuis in quarantaine zitten werd na een tijdje ondergeschikt aan het verbonden zijn en blijven met mijn werk. Gelukkig wordt er op mijn werkplek erg goed rekening gehouden met elkaar en worden de hygiëneregels van het RIVM strikt in acht genomen dus qua besmettingsgevaar zal het wel meevallen, hoop ik.
Helaas worden evenementen en sportscholen het hardst getroffen door het virus. Zelf verwacht ik dat sportscholen, mede gelet op de vele protesten en door de goedgekeurde protocollen, toch eerder open mogen. Evenementen zullen voorlopig nog niet plaats mogen vinden. Heel veel mensen op een net iets te kleine ruimte maakt dat het een brandhaard kan zijn voor de uitbreiding van het virus.
Achter de schermen wordt er hard gewerkt maar kennelijk hebben we te maken met een slim en sluw virus waar moeilijk vat op te krijgen is. Als het virus inderdaad zichzelf kan reactiveren dan vrees ik dat we inderdaad niets anders kunnen doen dan wachten tot er een vaccin is, of zoals de buurvrouw zo mooi zegt; de fassinaatsie (fonetisch). To be continued….
[1] Het hele stuk is te lezen in de Volkskrant van 22 april 2020 via https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/de-gewraakte-vraag-op-ruttes-persconferentie~bb574492/