076. Wel de lusten maar niet de lasten

Sinds een paar maanden heeft de buurvrouw een nieuwe kat in huis genomen. Eigenlijk is het een poes want Doortje schijnt een vrouwtje te zijn, maar ik vergis me nog wel eens als ik hem, eh haar, aanspreek. Want sinds enkele weken is ze een trouwe bezoeker van onze tuin. Op dit moment is ze bezig met het verbreden van haar terrein, maar verder dan de keuken mag ze echt niet komen. Oké, af en toe in het kantoor omdat het gezellig is. Het wordt nog veel erger want inmiddels staat er standaard een bakje melk en water in de keuken en weet ze de weg te vinden. Ook heeft de DJ kattensnoepjes gekocht en krijgt ze af en toe wat kaas. Of het helemaal gezond is en in een kattechnisch dieet past weet ik ook niet. Ik heb de buurvrouw nog maar één keer gehoord over diarree, maar dat was niet in ons huis. Oh, en de ‘buurgenoot’ heeft aangegeven dat Doortje een keer in haar woonkamer heeft gekotst, maar verder valt het mee. Dan moet de ‘buurgenoot’ haar ook maar geen frietjes voeren. Al dat vet kan niet goed zijn voor een kat, eh poes.

An sich bevinden we ons dus in de ideale situatie. Wel de lusten maar niet de lasten. Maar goed ook want ik ben niet een enorme dierenvriend en om mij erin te gaan verdiepen zie ik ook niet zo zitten. Al weet ik inmiddels dat wanneer de kat aan het planken is, hij eh zij zich op haar gemak voelt. Met dieren lukt me dat dus wel, kinderen is een ander verhaal.

Eigenlijk is het ook wel heel gezellig. Als ik aan het werk ben in mijn kantoor komt Doortje er vaak even bij liggen. Op het moment dat ik dit aan het typen ben scharrelt ze ook rond. Uiteraard niet voor lang want de jacht gaat door, zeker sinds de DJ een laserpen heeft gekocht. De DJ laat Doortje hiermee door de tuin rennen en rondjes draaien. Wel alleen linksom want rechts lukt niet. Vermoedelijk is er iets met haar rechteroog aan de hand. Verklaart ook dat ze steeds blaadjes op de grond aanvalt in plaats van vogels en insecten. Helemaal uitgeput gaat ze dan vervolgens op een willekeurige plek de grond liggen. Dat kan aan de zijkant zijn maar ook midden voor de deur. Heel kieskeurig is ze niet.

Soms klimt Doortje op het dak en dan durft ze er niet goed meer af. Ze gaat dan miauwen naar de DJ wanneer die aan het fitnessen in de tuin is. In plaats van haar zelf de weg naar beneden te laten vinden, is de DJ zo hoffelijk om een tafeltje hoog te houden waarop ze kan staan zodat hij haar naar beneden kan halen. De DJ is wel dol op katten, al begrijp ik niet waarom Doortje al verschillende koosnaampjes zoals Schuumbal en Schuumkikker heeft gekregen. Volgens hem komt dat omdat ze overal aan schooien (schijnt Nijmeegs te zijn) is naar eten of op onderzoek uit is. Ik verwacht wel dat het uit liefde is. De kat van de vorige buren heette Puck en werd alleen maar liefkozend Puckie genoemd door de DJ. Al zat Puck wel in team Fluff. Die liefde is inmiddels bekoeld nu de DJ al een paar keer langs het huis van Puck is gefietst zonder resultaat. Inmiddels is Puck ook verhuisd maar dat benoem ik voor het gemak maar even niet.

In het begin werd wel even mijn hart gebroken. Een paar weken geleden, op het moment dat ik in de vroege ochtend klaar was om naar het werk te gaan en ik de achterdeur opendeed, kwam ze ineens aan gesprint en begon te miauwen. Ik had geen tijd om haar wat te eten te geven en ze bleef me zielig en hongerig aankijken. Eerst dacht ik dat de buurvrouw haar verwaarloosde. Inmiddels weet ik dat ze een bodemloze put is die de hele dag door blijft eten, ongeacht de hoeveelheid. Na het eten even een tukje doen en weer op jacht. Mijn gevoel werd bevestigd toen ik bij de buurvrouw ook een grote bak met kattenbrokken voor haar zag staan. Misschien moet ze alleen nog wel even gecheckt worden op wormpjes aangezien het beest geen grammetje vet aankomt. Zouden de meeste mensen jaloers om zijn. Al lijkt het mij geen pretje om wormen te hebben. Dan ga ik toch liever sporten…

Doortje kan ook enorm goed acteren. Op een ochtend kwam ze weer over de schutting gerend en had ze een rood bandje met een belletje om. Handig voor de vogels zegt de buurvrouw. Zelf denk ik niet dat Doortje slim genoeg is om überhaupt een vogel te grijpen, laat staan het goed te zien want ze loenst, maar goed. Dat ze het bandje met belletje niet om wilde wist ze wel goed duidelijk te maken. Sinds de buurvrouw die had omgedaan deed ze of ze mank liep. Zie het maar als een kat, eh poes die met één poot aan het marcheren is. In Doortjes geval was het echter niet heel consequent maar alleen als wij keken. Nadat we de buurvrouw hadden ingelicht is ze Doortje gaan onderzoeken. Wat bleek, toen het bandje afging was het ‘zere’ pootje ook weer genezen. Ze blijkt in een korte tijd dus al wel behoorlijk streetwise geworden. Ik vind het wel wat hebben.

Inmiddels heeft ze ook haar eigen kleedje in het kantoor gekregen waarop ze lekker kan chillen en slapen. Dat doet ze alleen als ik of de DJ er is. Ze is namelijk dol op mensen. Van alleen zijn houdt ze niet. Ook kan ze niet goed tegen verandering. Zodra ik ook maar iets verplaats in de tuin moet ze er weer op af om haar territorium af te bakenen.

Oké, ik zal het eerlijk toegeven, ik ben om. Ik vind katten, eh poezen, stiekem toch wel leuk. Maar alleen als ze Doortje heetten en er zo aandoenlijk uitzien als deze.