Met een wat mistig gevoel in mijn hoofd word ik rond een uur of tien in de ochtend wakker. De reden dat ik wakker word, is dat iemand buiten de ruiten van zijn auto aan het krabben is. Shit, weer een koude dag. Als ik mijn ogen open, zie ik dat het zonlicht mijn slaapkamer binnen probeert te dringen. Die zon heb ik al een tijdje niet gezien. Ik ben er heilig van overtuigd dat het gemis van de zon een reden is waarom mensen de laatste maand nogal chagrijnig zijn. En begrijpelijk. Als de zon schijnt, ziet de wereld er toch een stukje mooier uit. Ik wil gelijk de deuren tegen elkaar openzetten en mijn huis even lekker laten doorwaaien, als ik net op tijd bedenk wat ook al weer de reden was waarom ik zo vroeg wakker werd. Het is nog steeds mega koud. Dat vond ik overigens afgelopen nacht al. Nacht? Ja, er is een reden geweest waardoor ik rond half 4 nog door de nacht aan het fietsen was. Oh nee, ik zat achterop de fiets want ik was te moe om zelf te fietsen weet ik nog. Als ik terugdenk aan gisteravond verschijnt er weer een lach op mijn gezicht. Wat is er ook al weer allemaal gebeurd?
Een goede vriend (hierna; Maatje) en ik hebben een wat uit de hand gelopen hobby om af en toe mee te doen aan een pubquiz. Voor de tijd doen we er een beetje cool over en roepen we iets over dat meedoen belangrijker is dan winnen en dat drankjes doen ook belangrijk is. Maar als we eenmaal meedoen worden we bloed-fanatiek. Naja, in het begin dan. Soms zijn de vragen van een dermate hoog niveau dat wij halverwege afhaken en alleen nog maar onzin opschrijven. We geven echter niet op en daardoor lieten we ons dit keer overhalen om ons in te schrijven bij de pubquiz bij het café bij mij om de hoek. Het team moest uit 4 deelnemers bestaan dus regelde ik de DJ en Maatje zijn beachtennispartner. Dit moest helemaal goed komen.
Nadat we ons die avond hadden aangemeld met de teamnaam Whiskeypedia, kregen we de antwoordformulieren. Daar zat ook al een plaatjesvraag bij waarbij er moest worden geraden welke tien Disneyprinsessen op het overzicht werden afgebeeld. Aangezien Maatje en de DJ geen affiniteit met Disney hebben en ik tegenwoordig ook geen tekenfilms meer kijk, hooguit Shin Chan op You Tube maar dat telt niet, keken we alle drie naar Maatjes partner. Hij heeft immers twee kinderen dus hij zal het wel weten. Toen ook bleek dat Maatjes partner hier geen antwoord op wist, restte ons niets anders dan even Google te raadplegen. Dat was op dat moment nog geen valsspelen want er was nog niet omgeroepen dat de telefoons van tafel moesten. De eerste tien punten waren binnen!
Toen eenmaal de quiz begon en we de antwoorden op de eerste vragen konden beantwoorden, riep Maatje dat het niveau wel een beetje omhoog mocht. Alsof het voor de tijd was afgesproken, kregen we daarna de ene na de andere kansloos moeilijke vraag waar we geen antwoord op wisten. Een telefoon mocht niet dus werd er gezocht naar plan B. ‘Zeg, willen jullie even wat groter schrijven, anders kan ik niet meekijken’, riep Maatje naar een groepje jongens wat achter ons zat. Het resultaat dat er vier vuile blikken onze kant op gingen en er vervolgens een armpje om het antwoordformulier werd geslagen. Oké, dat vonden zij kennelijk niet grappig. Wij daarentegen wel, maar het hielp ons nog steeds niet van de kans op de eventuele poedelprijs af. Ondertussen waren we gezellig met elkaar aan het kletsen waardoor we ineens tijdens de ronde bij vraag drie waren. Heel vraag één en twee bleken we te hebben gemist. We kregen een dejavu van de vorige keer waarbij we ook met vier deelnemers waren gestart en halverwege er twee deelnemers uit waren gevallen door een overvloed aan drank. Ik noem geen namen…
Enfin, bij de afronding van de quiz hadden we geen idee waar we waren geëindigd, behalve bij het gelukkige feit dat we geen laatste waren geworden. Ons beklag moest nog wel even worden gedaan met betrekking tot de striktheid van het reglement. Ons werd gezegd dat er maar maximaal vier deelnemers per team mee mochten doen. Hoe is het dan mogelijk dat, bij het omroepen van de winnaars, en ongeveer tien man aan één tafel heel enthousiast reageerden toen zij 1e bleken te zijn? Een duidelijk gevalletje van détournement de pouvoir als het om het wel of niet hanteren van de regels gaat.
Aan het einde van de pubquizavond besloten Maatje, de DJ en ik om toch nog even het vermaak in de stad op te zoeken, door naar het feestje ‘Wat als je leven een R&B-clip was?’ te gaan. De heenweg verloor de DJ vol verbazing de trapper van zijn fiets en moest daardoor genoodzaakt bij mij achterop de fiets. Aangezien we al de nodige drankjes op hadden, ging het fietsen niet heel soepel (lees; bijna tegen de auto fietsen enzovoorts). Het feestje zelf was hilarisch en we hebben de hele avond gedanst. Tijdens de terugweg was het belangrijkste onderwerp dat het toch wel heel vreemd was dat de trapper van de fiets kapot was en dat Maatje een fantoom-rem op zijn fiets had. Ondertussen kwam er ook nog iets voorbij in de trant van; ‘Als je dat irritante geluid niet meer wilt horen, moet je even stoppen met trappen’. Waarop de DJ zei; ‘maar Maatje, je begrijpt het niet! Ik moet echt doorfietsen want ik heb al een fiets kapot gemaakt!’ Gesprekken op hoog niveau dus. Om het geheel in stijl af te sluiten konden we de volgende dag de beelden nog eens terugkijken op Instagram, al wist de DJ niet meer dat hij die had geplaatst. Het was een puik avondje!