Al de hele week zag ik mensen met bosjes om mij heen omvallen. Gegrepen door de griep die op dit moment heerst. Ik dacht dat mij dat niet zou overkomen. Niet dat ik onoverwinnelijk ben of superkrachten bezit. Stiekem hoopte ik gewoon op goede karma of op een beetje mazzel. Niet dat ik dat nooit heb, want de laatste ziekmelding kan ik mij eigenlijk niet eens herinneren. Goed, een mens mag hopen. De hele week heb ik mijn best gedaan om gezond te eten en uit de buurt van fysiek zieke mensen te blijven, psychisch weet je immers nooit exact wat er speelt maar gelukkig schijnt dat niet besmettelijk te zijn. Helaas heeft de griep afgelopen vrijdag alsnog toegeslagen waardoor ik het weekend geen blog kon schrijven. Op zich al erg vervelend want ik ben een mens van structuur en gewoontes dus een blog missen is eigenlijk geheel tegen mijn natuur in.
Het hele weekend was al afzien. Vrijdag zou ik sporten, dat ging fysiek niet meer. Zaterdag en zondag zou ik wedstrijden moeten spelen maar ook die haalde ik niet. En dan komt het einde van het weekend in zicht… En dan realiseer je je dat je je voor het eerst in je carrière ziek moet melden van je werk. Bij mij is het dan even paniek in de tent. Ten eerste omdat ik mijn baas moet gaan inlichten over het feit dat ik niet kan komen werken. Dit voelt al een beetje zwakjes, maar als je je eenmaal zwaar ellendig en miserabel voelt, is het is even niet anders en zit er niets anders op dan dit te accepteren. Dan nog een praktisch punt. Ik was mijn stem compleet kwijt. Een callgirl klonk nog minder schor dan ik. Hoe ga ik vertellen dat ik niet kom werken als mijn stem het al laat afweten bij de eerste zin? Dan hoort mijn baas in ieder geval wel dat ik niet helemaal fit ben, maar dan moet ik nog wel enigszins verstaanbaar over komen anders weet hij niet eens wie hij moet ziekmelden.
Uiteraard is met het ziek melden de kous nog niet af. Hoe zit het met het ziekteverzuim binnen het bedrijf? Door mij ziek te melden draag ik bij aan het percentage ziekmeldingen per jaar. Dat is in mijn branche al enorm gestegen en nu verhoog ik dat percentage ook nog eens. Overigens zag ik in een artikel dat het landelijk een dingetje is dat er nu veel mensen ziek zijn.[1] De griepgolf schijnt nu al ruim negen weken te duren dus ik ben niet de enige. Weer een geruststellende gedachte. Maakt het afzeggen van afspraken met mensen ook een stuk makkelijker, aangezien zij ook bijna allemaal ziek thuis zitten.
Wat ik mij inmiddels wel ben gaan afvragen is wat al die zieke mensen thuis doen. Ik slaap minimaal twaalf uur per dag, of nacht, eigenlijk een beetje de hele dag en nacht door. Slaap ik niet, dan tuur ik wat naar mijn Netflix-serie, maar veel krijg ik er niet van mee want ik snotter de hele tijd door, en als ik dat niet doe dan ben ik wel heel hard aan het hoesten waardoor mijn keel inmiddels als schuurpapier aanvoelt. Lukt het dan toch om tussen het snotteren en het hoesten door wat te volgen, dan val ik halverwege in slaap omdat ik gaar ben van alle ibuprofen en hoestdrank die ik inmiddels achter de kiezen heb. Volgens mij werkt een algehele narcose tijdens het hebben van de griep veel beter. De mensen die nu nog durven te sturen; ziek maar lekker even uit, kunnen helemaal de %^&(*)$^& krijgen! Er is namelijk niets lekkers aan ziek zijn! Het is ellende! Ik heb nog nooit zo hard naar mijn werk verlangd als op de momenten dat ik mij verslik in mijn eigen slijm tijdens het hoesten. Voor degene die de film Flubber nog kennen met Robin Williams, I’ll rest my case…
Inmiddels lijkt het erop dat de ergste
symptomen voorbij zijn getrokken, al kan ik nog niet opgelucht ademhalen want
mijn neus zit nog steeds verstopt. Hopelijk kan ik donderdag al weer aan het
werk. Rest mij enkel nog het doel om mijzelf weer op te bouwen en af te kicken
van de hoestdrank en de neusspray.
[1] Artikel over de griep, zie https://servicemanagement.nl/nieuwe-piek-in-griepepidemie-2019-opeens-veel-meer-mensen-ziek/?vakmedianet-approve-cookies=1&_ga=2.202678610.2100255853.1550597311-1513525501.1550597311