Afgelopen week ben ik verhuisd. Nu had ik na het horen van allerlei horrorverhalen mij op het ergste ingesteld, maar wat denk je? Niets van dat alles! Alles verliep soepel, vrienden en tennismaatjes hebben goed geholpen en binnen een week zat ik op de bank met een wijntje in de hand, te genieten van mijn geheel ingerichte huis. Er is echter één ding wat nog niet in de woonkamer staat, althans, niet het wenselijke formaat. De televisie is nog steeds niet besteld. De vorige eigenaar had in ongeveer elke kamer een megaformaat televisie staan, dus over de aansluiting aan kabels hoefde ik mij niet druk te maken. De reden dat de televisie niet bij mijn primaire levensbehoefte hoort, heeft voornamelijk te maken met de programma’s die erop te zien zijn. Het kan een verkeerd beeld zijn (haha, beeld), maar ik heb het idee dat we tegenwoordig alleen nog maar geïnteresseerd zijn in leedvermaak, de ellende in de wereld en de angst dat anderen het niet beter mogen hebben dan wij zelf. Gelukkig is niet alles rotzooi, maar bestaat er nog zoiets neutraals en vooral niet corrupts als het Eurovisiesongfestival. Ik had het liedje van Duncan gehoord en was positief verrast. Er bestaat een mogelijke kans op winst en ik ben van mening dat Nederland wel weer een verzetje kan gebruiken dus ik begon dinsdagavond met goede zin de halve finale te kijken.
Tijdens het kijken van de halve finale kwamen er echter wel de nodige verbazingsmomentjes voorbij. Met name de vraag waarom de titel van de wedstrijd met ‘Eurovisie’ begint, terwijl Australië meedoet. Na wat uitzoekwerk ben ik erachter gekomen dat Australië sinds 2015 mee doet aan het Eurovisiesongfestival. Wikipedia heeft een wat vreemde bewoording als het gaat om de geschiedenis hierover, maar dat kan ook aan de armoedige grammatica van de site liggen. Het heeft volgens Wiki in ieder geval iets te maken met de geografische redenen. Lijkt mij op zich wel erg aannemelijk aangezien het EURO-gedeelte in de titel impliceert dat het om landen in Europa gaat. Ook dien je lid te zijn van de Raad van Europa. Ik zeg niets…
Uit het niets, yeah right, werd op 10 februari 2015 bekend gemaakt dat Australië toch deel mocht nemen aan het Eurovisiesongfestival en wel vanwege het 60-jarig jubileum van het festival. Qua argumentatie ben ik nog niet onder de indruk. Ook als ik verder zoek, er moet namelijk toch een logische verklaring zijn behalve dat het een geinig feestje is, kom ik niet veel verder dan dat het EUROvisiesongfestival vooral erg in trek is bij de Australiërs. Als dit serieus is, vermoed ik dat er meerdere onderliggende zaken zoals geld en macht een rol spelen, maar dat is dan weer niet te vinden op Wiki. Waarom het festival in Israël plaatsvindt, laat ik maar even zitten…
Een ander verbaasdingetje is, is dat er vijf landen zijn die altijd direct zijn geplaatst voor de finale. De achterliggende reden hiervan is dat zij betalen voor deze plaats. Is dit eerlijk? Niet echt. Is het nodig? Kennelijk wel, want liever een feestje met VIP-gedeelte dan geen feestje. Nu kunnen we hier met z’n allen wat van vinden, maar kennelijk is het zo dat zonder deze landen en dus zonder hun financiële steun, het hele festival niet door zou gaan. Eigenlijk heel Nederlands dus, zo’n gedoogbeleid.
Hoe het zit met de keuze van een land om een bepaalde artiest te sturen is me nog wel een raadsel. Je zou denken dat de landen die meedoen aan het Eurovisiesongfestival hun beste beentje voor willen zetten en dus de crème de la crème van het land naar een evenement als dit zullen sturen. Wat zou San Marino gedacht hebben toen hun keuze met zanger Serhat afgelopen dinsdagavond als een gieter afging op het podium? Zijn Engelse uitspraak was ruk en de tekst sloeg nergens op, al kon ik dat niet bij alle liedjes checken aangezien niet alles in het Engels werd gezongen dus alleen hem afzeiken om de tekst zou een beetje lullig zijn. Verder was het vocale en grootste gedeelte van het nummer om te janken, dus hoe het kan dat San Marino door is naar de finale? Het commentaar van Cornald Maas en Jan Smit was overigens ook hilarisch. Het ongeloof bij Cornald werkte zelfs zo lang door dat bij de nabeschouwing hij niet helemaal helder meer leek toen hem tijdens de uitzending van Pauw werd gevraagd naar zijn mening. Die man zag water branden. Of hij was gewoon heel dronken…
Australië doet dus mee zonder concreet aanwijsbare redenen, er zijn vijf landen die zonder voorcompetitie direct in de finale staan en de kater die op de schutting stond te janken tijdens het laatste nummer van de avond krijgt het zelfs voor elkaar om een plaatsje in de finale van het Eurovisiesongfestival te bemachtigen. Corrupt? Vermoedelijk wel, maar ik zit vanavond weer voor de buis om de tweede halve finale te bekijken.