091. Als plaatjes en Spaanse uitleg niet (meer) voldoende zijn

Afgelopen week ben ik met de DJ op vakantie geweest. Het was mijn laatste vrije week voordat ik weer aan het werkende leven zou beginnen dus dit keer extra genieten nu het nog kon. De reis ging dit keer naar het eiland La Palma, onderdeel van de Canarische Eilanden en dus niet La Palma de Mallorca zoals een zeker iemand op de sportschool stellig wist te beweren, ik noem geen namen. Aangezien we op dit eiland nog niet waren geweest leek het ons een bezoekje waard. Of het erg ruig was? Nee, eigenlijk was het best een beetje saai. Het hotel lag helemaal verlaten aan het westen van het eiland en het was moeilijk te bereiken doordat er recent nog een flinke vulkaanuitbarsting heeft plaatsgevonden. Uiteraard hebben we een bezoekje gebracht aan het rampgebied. Toch blijven de mensen uit het hotel en het eten mij vooral bij. Ik herinner mij het dessert van eergisteren nog als de dag van gisteren…

Als sinds ik het mij kan herinneren heb ik last van allergieën. Je kan er bijna geen noemen of ik heb het. Bomen, grassen, honden, katten, huisstofmijt, ik bezit een enorme afweer tegen alles wat ongeveer in een jaar voorbij kan komen. Op zich is vermijden van dit soort prikkels het beste maar de hooikoortspilletjes doen hun werk ook goed. Het nadeel is echter dat bij hooikoorts ook een kruisallergie hoort. Een wat? Het schijnt zo te zijn dat wanneer je voor bepaalde bomen allergisch bent, je dat ook voor de vruchten en soortgelijken daarvan kunt zijn. Dat betekent voor mij dat ik geen verse appels, peren, kersen en ander lekker fruit kan eten. Bij verhitting kan het dan weer wel dus ik ga heel goed op appeltaart. Kleine kanttekening, daar mogen dan geen noten in zitten want daar kan ik ook niet tegen. Noten, amandelen, pijnboompitten en alles wat in pesto wordt gedaan maakt dat ik of in enorme ademnood kom of binnen enkele minuten tot uren zwaar aan het kotsen ben. Ook hier op zich geen probleem want als ik het uit de weg ga is er niets aan de hand. Althans, als ik het netjes aangeef bij de ober als ik uit eten ga en deze dat ook goed doorgeeft aan de kok. Blijft toch een beetje living on the edge als je er over nadenkt.

Het wordt nog erger als ik naar het buitenland ga. Google translate kan bij een heleboel helpen maar het laat in sommige hotels toch te wensen over. Gelukkig staan er bij de meeste gerechten tegenwoordig wel kaartjes met het soort allergenen en ook heb ik de plaatjes met Spaanse bewoording in mijn telefoon. Het hotel waar we nu verbleven had die bordjes bij het eten ook. Ik moet zeggen dat de pinda duidelijk stond beschreven maar over de noten had ik mijn vraagtekens. Nu was de keuze tijdens het buffet reuze dus bij twijfel sloeg ik het gerecht over. Ik zou mezelf immers niet zijn als ik mij niet zou vergrijpen aan het dessert. Je voelt nu al een ‘maar’ aankomen.

Aangekomen bij het toetjesparadijs, want dat was het zeker, er was heel erg veel keuze, kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat de chef had bedacht geen onderscheid te maken in het soort dessert en alles ‘patisserie’ had genoemd. Geen probleem zou je denken maar dat betekent dat alle allergie-icoontjes op alle dessertbordjes aangekruist stonden. Een ramp voor dit dessert-monster. Op dag 1 en 2 heb ik steeds aan de chef gevraagd wat ik van het dessert wel en niet mocht eten. Beide keren duurde het een hele tijd voordat ze iemand hadden gevonden die begreep wat ik bedoelde, ondanks mijn Spaanse plaatjes met uitleg, hetgeen resulteerde in een vertraging bij de wachtrij op het dessert. En ik vind het al een drempel om steeds ‘lastig’ te moeten doen. Ik moest hier iets op verzinnen voor de rest van de week.

Het maar gewoon proberen leek mij de beste optie maar de DJ wees mij direct op de gevolgen waardoor ik het toch maar niet heb doorgezet. Uiteindelijk heb ik voor de meest veilige optie gekozen. De slagroomsoesjes konden geen kwaad dus die kon ik sowieso pakken. De rest vertrouwde ik niet dus ben ik vervolgens van alle desserts de chocoladerolletjes die als versiering erop lagen gaan pakken met als resultaat een bord vol chocolade en een iets minder versierde desserttafel. Dit ging wel 2 dagen goed. Op dag 2 zag ik dat de chef mij steeds in de gaten hield dus ik voelde de bui al hangen.

De volgende dag zag ik dat de chef op ongeveer alle desserts nootjes gestrooid en ik twijfel of ik niet een valse glimlach bij de chef heb zien verschijnen toen ik beteuterd bij het dessert stond. Gelukkig maakte hij het de dag erna goed met een chocoladefondue met smoesjes en bananen (dat mag dan weer wel) waardoor ik nu dik en tevreden weer naar huis kan. Wel heb ik de rest van de week volgepland met sportmomenten want die pannenkoeken met chocoladesaus in de ochtend hebben vast niet veel goeds voor mijn vetpercentage betekent. Ik ben in ieder geval deze week niet ziek geworden dus hoera!

ps. Aan de collega’s die mij recent hebben toegesproken en waarschijnlijk nu aan het hoofdschudden zijn, ik beloof bij deze een nieuwe Epipen te bestellen. Nee, niet via internet maar netjes via de huisarts.